JOANE SOMARRIBA (Gernika, 1972) ez da edonor txirrindularitzan: beste lorpen askoren artean, hiru Tour, bi Giro eta Erlojupeko Munduko Txapelketa irabazi zituen 1999 eta 2003 artean. Orain, Laboral Kutxa-Euskadi Fundazioa taldearen enbaxadorea da. M. Egimendi. Argazkiak: Mikel Martinez de Trespuentes.
“Maite dut txirrindularitza, barru-barruan daramat”
“Gure garaian, baliabide falta zen soldatarik eza baino okerragoa”
“Puntako emakume txirrindulari asko geratu dira bidean laguntza ezagatik”
“Tourreko irteerak eta horrelakoak oso onak dira zaletasuna sortzeko”
“Laboral Kutxa taldea erreferentea da neska gazteentzat”
“Zelan galduko dugu euskara, gure hizkuntza bada?”
Bizkaia-Durango eta Sopela Women’s Team desagertu egin dira berriki, ezin zituztelako gutxieneko soldatak eta gizarte segurantza ordaindu...
Pena izan da, baina Continental mailan ezin bada, zergatik ez maila jaitsi, ez desagertzeko? Bestela, txirrindulari asko aukera barik geratzen dira, hainbeste urte eman eta gero. Van Vleuteni entzun nion Espainian ez dagoela puntako emakume txirrindularirik, eta amorrua eman zidan. Nola ez dagoela?! Zenbat galdu dira bidean?! Egon badaude, noski, baina zaindu egin behar dira, laguntza handia behar da irakasteko eta maila igotzeko, gauzak ezin dira aldatu urte batetik bestera. Laboral Kutxako emakumeek zelako lana egiten duten ikusten ari naiz orain, izugarria da. Nutrizioan adituak, egundoko entrenamenduak, xehetasun guztiak begiratuta... lan piloa egiten dute! Altean (Alacant) ikusi nituen neguan, eta badakite zer, zenbat eta noiz jan behar duten, zenbat erretzen duten, hidratazio maila, serieak egitean jarri behar duten indarra... Informazio asko dute eta kontrol handia daramate, eta hori oso garrantzitsua da gero ehuneko ehuna emateko, oso talde profesionala dira. Han zegoen Bahrain taldea ere, Pello Bilbaorekin, eta nik ez nuen desberdintasunik ikusten.
Orduan, nola eman gazte mailatik profesionalerako jauzia?
Ez da ezinezkoa, baina... Laboral Kutxak batzuk har ditzake, baina World Tour mailara igotzeko puntuak lortu behar izatea ere gogorra da. Oso zaila da, talde gehiago behar dira, eta asko dabiltza lanean, baina laguntzak ere behar dira, babesleak. Lasterketetara joateko, diru asko behar da, eta txirrindulariek soldata ere behar dute. Ezin dira orain arte bezala ibili, goizean lanera eta arratsaldean entrenatzera.
KOLKOTIK
Txirrindularia izan ez bazina, zertan egingo zenuen lan? Sukaldaria izango nintzela uste dut, etxean jatetxea izan dugulako.
Zer da Tourreko mendate handiak lehen aldiz igotzea baino gogorragoa? 2002ko Tourrean Alpeetan izan nuen txakalaldia, euri eta hotz handiarekin.
Bizikletak daukan gauza on bat? Dena dauka ona.
Eta txarra? Trafikoa, auto artean ibiltzea.
Bizitzako plazer txiki bat? Ondo sentitzea, ondoez edo min barik. Gaixotasun bat duzunean, gehiago balioesten da.
Zer egiten duzu erlaxatu beharra duzunean? Arnasketak, diafragma landu.
Nor da heroia zuretzat? Basauriko Elikagai Bankura joaten naizenean, han ikusten ditudan pertsona guztiak.
Biharko egunkarian irakurri nahiko zenukeen berria? Bakea munduan.
Txirrindulari bat? Miguel Indurain.
Txirrindularitza ez den beste kirol bat? Guztiak.
Zerk galarazten dizu loa? Seme-alaben ardurak, ama baten kezkak.
Larunbat gauerako planik onena? Etxean film bat ikustea seme-alabekin.
Zure bizitzako leloa? Bizi eta utzi bizitzen.
Zer ez da falta inoiz zure etxeko sukaldean? Txitxirioak, indabak, pasta, arroza...
Nola ikusten duzu zeure burua 20 urte barru? Seme-alabak errepidean animatzen, arriskuekin asko sufritzen dudan arren.
Zerk ematen dizu lotsa? Oso lotsatia naiz. Adibidez, agertoki batera igotzeak, ufa!
Eta amorrua? Munduan gertatzen ari diren gauzek, gerrak eta...
Zergatik ikasi euskara? Gure nortasuna delako. Zelan galduko dugu, gure hizkuntza bada?
Labur, nolakoa da Joane Somarriba? Pertsona xumea, familiakoa. Eta asko gustatzen zait probetxugarria sentitzea.